📌 آنقدر خانه را گرم میکنیم که مجبور میشویم با یک پیراهن نازک در خانه باشیم! و این درحالی است که در تابستان از شدت سرمای ایجاد شده توسط کولر، حتما باید پتوپیچ شویم!
اصلا این جمله بهکنار؛ کمی آمار بخوانیم:
📌 سرانه مصرف گاز در ایران؛ ۵ برابر نرخ جهانی❗️، ۱۸ برابر #چین❗️، ۴ برابر اتحادیه اروپا❗️، ۲.۶ برابر ژاپن❗️، ۲.۵ برابر آلمان❗️، [و همینطور ادامه دارد‼️] است!
.
.
.
ولی اینها دلیل نمیشود که دهانمان را باز نکنیم و زمین و زمان را فحش ندهیم که چرا مسئولین برای قطع شدن گاز مناطق برفزده شمال و شمالغرب کاری نمیکنند!
goo.gl/V0iNbM
goo.gl/jGPL4U
۲ نکته:
۱- بدانیم که هرکار خوبی که مثلا در یکی از کشورهای غربی دیدیدم عینا همان را برای جامعه خودمان تقلید و اجرا نکنیم!
زیرا در اکثر موارد بهعلت تفاوتهای فرهنگی و بومی و ... نتیجهی آن زیاد خوشایند نیست.
کمی بومیسازی (و نه بزک کردن!) لازم است.
۲- هرچیزی را نمیتوان مورد آزمایش چالشهای اجتماعی قرار داد.
ضمنا اینکه چالش باید درست اجرا شود و هدفدار باشد نه اینکه وسیلهی سرگرمی و خودنمایی انسانها شود؛ همانطور که در مورد چالش آب یخ در ایران شاهد بودیم و دریغ از یک ریال کمک به انجمن ALS ایران!
خطقرمزهایتان را بنویسید؛
چیزهایی که شما را شاد و یا غمگین میکند، بنویسید،
در دورههای ۶ ماهه، یکساله و ۵ ساله آنها را مورد بازنگری قرار دهید.
آنگاه خواهید فهمید که چقدر خود را به چیزهای بیاهمیت درگیر کردهاید و گاها تعصب بیجا داشتهاید.
گاهی آن خط قرمزها شدهاند خط قرمزی که باید کنده شوند تا به مطلوب برسید!(ساقهطلایی)
از مهمترین علائم دیکتاتوری:
«هرچه برای خود میپسندید، برای دیگران نپسندید و هرچه برای خود نمیپسندید، برای دیگران بپسندید»
آن تلاشی را که برای بزک کردن جنس نامرغوب(خوب) خود میکنید، صرف بهتر(عالی) کردن آن کنید.
بسیار اثرگذارتر است.
🙏🙏🙏
وقتی میخواندم که در دوران دفاع مقدس کمتر از ۲۰ درصد بودجه کشور صرف جنگ میشد و مشارکت مردم چیزی در حدود ۱۵ درصد بود، باورش برایم سخت بود که وقتی جنگی به این بزرگی اتفاق افتاده چرا مشارکت مردم و یا حداقل بودجه جنگ اینقدر پائین بوده که فتنهی داعش شروع شد.
در این متن به اینکه اکنون در این جنگ نیابتی، درصد مشارکت ما در دفاع از کشور که همان مدافع حرم بودن است چقدر است و یا اینکه چه بودجهای خرج آن میشود مطرح نیست (بااینکه بسیار مهم است و متأسفانه در حق آن اجحاف میشود)، موضوع این متن بررسی فاجعهای بدتر از عدم مشارکت و نبود بودجه است!