خدا شکرت!

خدا شکرت که ما را زود آفریدی!
در آن ایام خوش‌رنگ و بهاری،
در آن ایام مسعود آفریدی!
کمی قبل از گرانی در مدارس،
در این شهر پر از دود آفریدی!
ز بعد ما ولی بهر مدیران،
بسی مهد پر از سود آفریدی!
برای مهدها هم کودکانی،
مثال تار بر پود آفریدی!
برای کودکان ناقلا هم،
پدرهای سخی، پر"جود" آفریدی!
چو گردد رفع، چشم‌زخم از مدیران،
برای همسران، عود آفریدی!
برای این زنان مدگرا هم،
کسی چون شخص بهنود آفریدی!
چو دیگر وقت طباخی ندارند،
براشان فکر فست‌فود آفریدی!
برای شاعر این جمله الفاظ،
درازی زبان، چون رود آفریدی!
ولی لب کلام من همین است،
خدا شکرت که ما را زود آفریدی!
#شهریه_مدارس

 

بی تفاوت

#حاشیه مهم تر از متن:
بدترین آفت زندگی ما #عادی شدن اتفاقات اطراف برای ما و طبیعتا بی تفاوت شدن ما نسبت به آن ها است.
تصور کنید این اتفاق اتوبوس #سربازها برای یک اتوبوس #معمولی بین شهری می افتاد، آیا این واکنش ها برای آن اتوبوس هم رخ می داد؟
آیا فقط سربازها بودند که #خانواده داشتند؟
خیر،
به علت اینکه امثال آن در اطراف ما زیاد اتفاق افتاده برایمان عادی شده است!
این اتوبوس سربازها بود که برایمان #جدید بود!
مثل خیلی از اتفاقات دیگر که برایمان عادی شده:
- #اختلاس و #فساد مالی
- کشته شدن مردم بی گناه در #فلسطین، #عراق، #افغانستان، #یمن، #سوریه و ...
- حتی #تأخیر_هواپیما
- #وغیره

اسراف

سالانه ۳۵ میلیون تن غذا در ایران #اسراف (دور ریخته) می شود.
اگر هر پرس غذا را ۵۰۰ گرم و قیمت آن را ۲۵۰۰ تومان درنظر بگیریم، مبلغ اسراف شده
۱۷۵۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰
تومان می شود.
یعنی ۵۸ برابر #اختلاس معروف ۳هزار میلیاردی!
چه کسی باعث عدم پیشرفت ماست؟
#اصلاح_الگوی_مصرف
#اقتصاد_مقاومتی