1-1**اعتراض کوبیده ای در دانشگاه یزد

از اواخر ترم قبل گروه اندکی از دانشجویان در اقدامی هماهنگ درصدد اعتراض به غذای دانشگاه برآمدند. هرچند کیفیت غذای دانشگاه مشکلاتی دارد اما این عده آنقدر در سیاسی کاری خود فرورفته بودند که قرار اعتراض را در شبی گذاشتند که غذا کوبیده مرغ بود! این در حالی است که غذاهای کم کیفیت‌تر از این غذا نیز وجود دارد.
حالا بگذریم که غذای خود را خوردند و صرفاً ظرف آن را به زمین زدند و دانشجویان را به حمایت دعوت کردند ولی دانشجویان فقط تماشاگر آن‌ها بودند اما هدف اصلی متشنج کردن فضای دانشگاه در نزدیکی انتخابات بود که البته شکست خوردند. بعضی از همین افراد به دنبال تومار پر کردن علیه ریاست دانشگاه رفتند و شایعاتی را در اذهان ایجاد کردند که مدرکی هم از آن ندارند. به همین دلیل خود را موظف دیدیم تا به این سیاه نمایی‌ها پاسخ دهیم تا کسانی که به خاطر بعضی ضعف‌ها که بزرگ نمایی شده به امضای این به اصطلاح تومار پرداختند (و کمتر از 7% نیز می‌باشند) از ماهیت قضیه آگاه شوند.


این گروه که درصدد تغییر گفتمان علمی دانشگاه به سمت درگیری‌ها و جنجال‌های سیاسی هستند به شایعات زیر دامن می‌زنند:
-کاهش هزینه پژوهشی دانشجویان:این در حالی است که بودجه پژوهشی چهار میلیاردی در اختیار اساتید می‌باشد تا جهت طرح‌های پژوهشی خود و دانشجویانشان استفاده کنند. حال اگر استاد محترمی مایل به استفاده از این بودجه برای طرح‌های علمی نبوده باید بر او خرده گرفت.
-تخلفات مالی:هرساله حسابرسان مستقل با همکاری هیئت امنا به بررسی تقسیم بندی بودجه و موارد مصرف آن می‌پردازند که در صورت تخلف به ریاست دانشگاه اخطار داده می‌شود یا حتی باعث عزل می‌شود که در این 8 سال این مشکل دیده نشده است.
-تعطیلی شورای صنفی که محلی برای مطالبات دانشجویی بوده است:علت اصلی بسته شدن این شورا نه تنها مسئولین دانشگاه نبوده بلکه خود افراد این شورا بودند که با برگزار نکردن انتخابات آن شورا باعث منحل شدن آن شدند این در حالی است که مسئولین دانشگاه بارها فرصت برگزاری انتخابات را به آن‌ها دادند. در کنار این نباید سیاسی کاری و انحصارطلبی این شورا و همچنین برگزاری اردوهای مختلط را از نظر دور داشت به طوری که ریاست سابق این دانشگاه مانع برگزاری افطاری مختلط آن‌ها شد.
-بسته شدن نشریات منتقد:در این چند سال نشریات با عناوین مختلف توسط یک گروه مشخص چاپ می‌شد و به ذکر شبهات مختلف می‌پرداخت مثلاً چاپ وصیت نامه یک کمونیست به عنوان الگو برای دانشجوی مسلمان! یا زیر سؤال بردن برخی احکام اسلامی مثل این شایعه که در اسلام حقوق زنان رعایت نشده باعث تعطیلی آن‌ها شده است.
-فضای خفقان در دانشگاه و نبود آزادی بیان:تا به حال حتی یک نفر هم به خاطر صحبت‌هایی که در دانشگاه کرده تعلیق یا اخراج نشده است. درحالی‌که در صحبت‌های بعضی افراد در جمع دانشجویان از توهین به قانون اساسی و شخصیت‌های بزرگ کشوری تا توهین به نشریات و تشکل‌های دانشجویی دیده شده است.
- تعلیق شدن تعداد زیادی از دانشجویان: تعداد تعلیقی‌های این هشت سال هشت نفر بوده است که در بین این هشت نفر هم افرادی هستند که به دلیل استفاده از مشروبات الکلی یا مواد مخدر تعلیق شده‌اند. مقایسه این میزان تعلیقی با دوران اصلاحات نشان از کاهش دانشجویان تعلیقی دارد. به این نکته مهم هم باید توجه کرد که فتنه و درگیری‌های دانشگاهی 88 هم در دوران مدیریتی همین ریاست بوده است.
اما نیروهای تندرو حاضر به بیان هیچ نقطه قوتی در این چند سال نیستند و ویژگی‌های مثبتی چون ارتباط چهره به چهره با دانشجویان و ساده زیستی و رفع سریع مشکلات دانشجویان و پرکاری را نادیده می‌گیرند.
در دوران مدیریت دکتر میبدی، افزایش اعتبارات علمی دانشگاه و مقالات دانشگاهی و همچنین توسعه فضای سبز دانشگاه و احداث ساختمان‌های توحید-معاد-نبوت-عدل-امامت-استقلال-آزادی و احداث خوابگاه های نرگس، نیلوفر، ریحانه و گل محمدی و تعمیرات گسترده خوابگاه‌ها به خصوص خوابگاه یاس خواهران و شهید علم الهدی برادران و همچنین ساخت کارگاه پخت غذا و ایجاد سیستم‌های مجهز گرمایشی و سرمایشی ساختمان فنی و و احداث سالن فجر و کارگاه فنی مهندسی شهید احمدی روشن و سالن امام علی و سالن بدن سازی خوابگاهی و برگزاری انجمن‌ها و جشنواره‌ها و المپیادهای ورزشی درون دانشگاهی صورت گرفته است و جای تأمل بسیار دارد.