احمد عزیز

جوان انقلابی نوشت:

21 اسفند ؛ سالروز رحلت حاج سید احمد خمینی(ره) ؛

نامه امام(ره) به فرزندشان: این سیلی‌های طاقت‌فرسا که می‌خوری برای آن است که فرزند من هستی

حضرت امام خمینی رحمت الله علیه در مراحل حساس و گوناگون نهضت تاریخی خویش چه در قبل و چه پس از پیروزی، از یاری و مشاوره و تدبیرهای فرزند گرامی‌اش مرحوم حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سیداحمد خمینی برخوردار بود. این تدبیرها و همراهی‌ها وقتی اوج گرفت که با فداکاری‌های آن فرزند برومند ممزوج گردید وتمام لحظات زندگی او را با اداره دفتر امام و دقت و توجهات ویژه در انجام امور مختلف در آمیخت. به این جانفشانی و فداکاری اگر مراقبت‌های ویژه از حضرت امام خمینی را اضافه کنیم، ارزش کار مرحوم حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سیداحمد خمینی را مضاعف می‌سازد و نشان می‌دهد که او همچون پروانه‌ای عـاشق به گـرد شمع جمال پدر می‌چرخید و هم از روح قدسی او یاری می‌جست و هم از جرعه‌های ایمان و توکل و خلوص آن پیشـوای الهی بهره‌ها می‌گرفت.

ـ
یکبار دیگر در سالگرد رحلت  جانسوز فرزند حضـرت امام خمینی قــرار داریم . به این مناسبت، نامه‌ای اخلاقی و عرفانی از حضرت امام (ره)  به فرزند گرامی‌اش را مرور می‌کنیم و از آن درس و پیام می‌گیریم.

2-8**حسن ختام

الــا یــا ایــهــا الــسـاقـی! ز مـی پُر سـاز جـامـم را
کـه از جـانـم فـرو ریـزد، هـوای نـنـگ و نـامـم را
از آن مـی ریـز در جـامـم کـه جـانـم را فنا سازد
بـرون سـازد ز هـسـتـی، هـسته نیرنگ و دامم را
از آن مـی ده کـه جـانم را  ز قید خود رها سازد
بـه خـود گـیـرد زمـامـم را، فـرو ریـزد مـقـامم را
از آن مـی ده کـه در خـلـوتـگـه رندان بیحرمت
بـه هـم کـوبد سجودم را، به هم ریزد قیامم را
نــبــودی در حـریـمِ قـدسِ گـلـرویـان مـیـخـانـه
کــه از هــر روزنــی  آیـم، گـلـی گـیـرد لـجـامـم را
روم در جـرگـه پـیـران از خـود بـی‏خـبـر، شـاید
بـرون سـازنـد از جـانـم، بـه مـی افـکار خامم را
تـو ای پـیـک سـبـکـبـاران دریـای عدم، از من
بـه دریـادارِ آن وادی، رسـان مـدح و سلامم را
به ساغر ختم کردم این عدم اندر عدم نامه
بـه پـیـرِ صـومـعـه بـرگـو: بـبـیـن حُسـن ختامم را

امام خمینی