بینهایت - معنویت
در
عصری زندگی میکنیم که باوجوداین همه زرقوبرق دنیایی ، اگر عرصهای را
بخواهیم مثال بزنیم که خود پر از زیبایی باشد و برای به تصویر کشیدن
زیباییاش در حد عقول از هر وسیلهای که بشود نام هنر بر آن نهاد بتوان
استفاده نمود، آن عرصه جایی نیست جز عرصهی معنویت . عرصهی بینهایتی که به
جهت اتصالش به زیبایی بیپایان و کامل هستی، هرچقدر هم در آن هنر
به خرج بدهی باز هم جای هنر ورزیدن دارد.
یکی میشود فرشچیان که هنر
خود را در ظهور دادن جلوهای از جلوههای ائمه خرج میکند و یکی میشود
همین آقای بهاصطلاح هنرمندی از تئاتر که میگوید "اگر صدای بلندگوهای مسجد
ولیعصر بلند شود دیگر حاضر نیستیم در تئاتر شهر تئاتر کارکنیم"
به نظر اینها همه از بیعلمی است...
به قول صدرالمتالهین ملاصدرا شیرازی:
منزلت و مقام علم نسبت به جهل منزلت بهشت است نسبت به دوزخ ،همچنان که
عقل و شهوت خرسند به دوزخ نمیشوند، همچنین خوشنود به جهل هم نمیگردند، پس
هرکس که به جهل و نادانی راضی گشت راضی به آتش دوزخی
که آماده و موجود است گردیده و هرکس که به علم پرداخت در بهشت موجود در
گردش است...
تحریریه خبرنامهی رویدادها
