تحریم علمی

با عرض تسلیت ایام سوگواری پیامبر اکرم(ص) و سلاله های پاکش، امام حسن مجتبی(ع) و امام رضا(ع).

به این 2 عکس توجه کنید:

العلم سلطان.

استغفار دوای هر دردی

مردى خدمت حضرت حسن مجتبى (علیه‌السلام) آمد و از قحطى و گرانى به آن حضرت شکایت نمود، پس حضرت به او فرمود: از خدا طلب آمرزش کن، و مرد دیگرى آمد و به آن حضرت از فقر و تهى دستى شکایت کرد، پس حضرت به او هم فرمود از خداوند (جهت گناهان خود) استغفار و طلب آمرزش نما، و مرد دیگرى آمد و به آن حضرت عرض کرد از خدا بخواه و دعا کن که خداوند پسرى بمن لطف فرماید، پس باو هم فرمود: از خدا طلب آمرزش نما، پس ما (حضار مجلس) به آن حضرت عرض کردیم مردانى چند خدمت شما آمدند و از چیزها و گرفتاریهاى گوناگون شکایت داشتند و تقاضاى مختلفى نمودند و شما همه آنها را باستغفار و طلب آمرزش امر فرمودى، پس حضرت فرمود: من این را از پیش خود نگفتم و همانا در این باره از فرموده خداوند (در قرآن) پند گرفتم و استفاده نمودم (که فرموده:) اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کانَ غَفَّاراً یُرْسِل السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یُمْدِدْکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهاراً (از پروردگار خود طلب آمرزش نمائید همانا او بسیار آمرزنده است تا آنکه از آسمان بر شما باران پشت سر هم بفرستد و شما را بمال و ثروتها و پسرها کمک و مدد فرماید، و براى شما باغها و نهرها قرار دهد.

(شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج9، ص81.)

شکرانه میلاد حضرت زهرا

از امام صادق علیه‏ السلام سؤال شد که: «لم صارت المغرب ثلاث رکعات و اربعا بعدها لیس فیها تقصیر فى حضر و لا سفر؟»

چرا نماز مغرب سه رکعت است و نافله‏اش چهار رکعت که در سفر و حضر تقصیر در آن نیست؟ (1)

آن حضرت فرمود: «ان اللَّه عز و جل انزل على نبیه  لکل صلاة رکعتین فى الحضر فاضاف الیها رسول‏ اللَّه  لکل صلاه رکعتین فى الحضر و قصر فیها فى السفر الا المغرب و الغداه فلما صلى المغرب بلغه مولد فاطمه علیهم السلام فاضاف الیها رکعه شکراللَّه عز و جل فلما ان ولد الحسن علیه‏ السلام اضاف الیها رکعتین شکر اللَّه عز و جل فلما ان ولد الحسین علیه‏ السلام اضاف الیها رکعتین شکر اللَّه عز و جل فقال للذکر مثل حظ الانثیین فترکها على حالها فى الحضر والسفر.» (2)

مسجد

خودسازی
امام حسن(ع):
هر کس جایگاه عبادات خود را در مسجد قرار دهد، یکی از شش فایده شاملش می شود:
1- برهان و نشانه ای برای معرفت
2- دوست و برادری سودمند
3- دانش و اطلاعاتی جامع
4- رحمت و محبت عمومی
5- سخن و مطلبی که او را هدایت گر باشد
6- توفیق اجباری در ترک گناه به جهت شرم از مردم یا به جهت ترس از عقاب.
تحف العقول/ص235