ستاره های بی ستاره *

شیار 143 فیلم بدی نیست؛ و می‌توان دیدنش را به این و آن توصیه کرد. آدم را با خودش همراه و هم‌حس می‌کند و خوب هم تمام می‌شود و مخاطبش را راضی از سینما بیرون می‌فرستد.

شیار، فیلم بدی نیست، حتی اگر وسطش کش داده شده باشد و خسته کننده شده باشد؛ حتی اگر بعضی شخصیت‌هایش را کامل معرفی نکرده باشد، حتی اگر پایان فیلم و اشک آدم را درآوردنش، گول‌زَنَکی باشد برای از یاد بردن ضعف‌های آن! و چه خوب هم این کار را می‌کند؛ مثل آبلیمو، نمک و یا چربی که گول‌زنک غذا هستند و می‌شود غذاها را باهاشان بهتر از آن‌چه هستند نشان داد! خلاصه این‌که تماشاگر مغموم و ناراضی و ضررکرده از سینما بیرون نمی‌آید و بعد از دیدن فیلم حالش بهتر است ... حالا هرچه منتقدان بالا و پایین بپرند که اینجوری و اینجوری و ... .

شیار 143 فیلم بدی نیست. و می‌توان دیدنش را به این و آن توصیه کرد. شیار قصه‌ای است از داخل همین مردم و دفاعِ داوطلبانه و مردمی‌شان. شیار 143 فیلمِ دفاع مقدس سرداری نیست؛ و از سردارها و تیمسارها و حاجی ها و سیدها در آن خبری نیست و چه بهتر! بگذار تا دقایقی جنگ را در بین مردم و بسیجی‌ها ببینیم؛

مردم، از پدر و مادر رزمنده‌ها و شهدا و اسرا و جانبازان گرفته تا زن و بچه و هم‌ولایتی‌هایشان. و بسیجی‌ها، از مسئول پایگاه بسیج و مسئول ثبت‌نام و اعزام گرفته تا بسیجی‌های دانش آموز و دانشجو و کارگر و بی‌سیم‌چی و کمک آرپی‌جی‌زن و خط‌شکن و امدادگر و ... و حتی برانکارد! که معمولاً نصیبی از ستاره‌های روی زمین نمی‌برند!

* « ستاره های بی ستاره », عنوان شعرِ خوب قادر طهماسبی، شاعر معاصر. شعر را از اینجا بخوانید

حامد جواهری

دبیر خبرنامه ی قاب